DAG 6 LHASA

6 september 2017 - Lhasa, China

DAG 6 

Vanmorgen gestart met het Norbulingka paleis. Dat is het zomerpaleis van de Dalai Lama en behalve de prachtige gebouwen en tempels is er een fraai aangelegde tuin te bewonderen. We lopen met elkaar door de tuin en de tempels. Iedereen is vooral druk met zijn camera. Soms is het wel eens ongelooflijk vind ik hoe weinig sommige mensen gewoon alleen maar kijken naar iets. Er is altijd een drang om alles vast te leggen. Dan niet 1 foto van een beeld, maar minstens 10 of zo. Ik vraag me dan af wat mensen doen met al die beelden, thuis op de pc en misschien een fotoboek. Lekker rondkijken is ook goed denk ik dan.

Vanaf het Zomerpaleis gaan we naar een restaurant om te lunchen. De gids regelt elke dag voor ons de lunch en die is elke dag weer heerlijk. Altijd een ronde tafel en daarop een ronddraaiende glazen plaat. Hierop worden zo’n tien verschillende gerechten gezet. Voor iedereen altijd wat lekkers. Meestal is het drankje bij de lunch inclusief.

Na de lunch vertrekken we naar het Potala paleis. Het meest beroemde paleis van Tibet. Het is gebouwd op de rode berg en het is een behoorlijke klim naar boven. Twee gasten haken dan ook af na het eerste level. De rest klimt met wat adempauzes rustig door. Boven aangekomen gaan we verschillende vertrekken door van de Dalai Lama. Hij woont in India sinds de Chinese overname van Tibet.

Overal zien we lokale pelgrims die langslopen met een gebedsmolen. Op de buitenzijde van de cilinder staat altijd een gebed of een mantra geschreven. Volgens het Tibetaans boeddhisme heeft het ronddraaien van een gebedsmolen hetzelfde effect als het uitspreken van de betreffende gebeden of mantra's. De molen dient dan wel gedraaid te worden in de richting van de klok, anders wordt het opschrift achteruit gelezen. Wanneer iemand begint met draaien dient hij het opschrift uit te spreken. Het moet nogmaals uitgesproken worden wanneer hij klaar is met draaien. In de tussenliggende periode mag de molen zo vaak en snel worden gedraaid als men maar wil.

Een veelgebruikt opschrift is het mantra: Om mani padme hum.

Na het Potalapaleis gaan we naar het hart van de stad om de Jokhangtempel te bezoeken. Een aantal van de groep heeft het behoorlijk zwaar met de hoogte. Niet iedereen gaat dan ook mee de tempel in. De tempel is één van de oudste en belangrijkste van Tibet. De tempel is gelegen aan het Barkhorplein. Er zijn ongelooflijk veel pelgrims hier te vinden. Er zijn drie pelgrimsroutes in Lhasa. Eéntje buitenom de stad, eentje om de tempel en eentje in de tempel. We staan op het plein waar de pelgrims langskomen, een onafgebroken stroom van pelgrims zien we lopen. Allemaal met een gebedsmolen en prevelend. Jonge mensen, oude mensen, bont gekleed, sjofel gekleed. Behangen met kettingen, in hun hand een ketting waarbij ze kraal voor kraal aanraken en gebeden uitspreken. 

Het Barkhor plein is heel groot en er staan twee grote wierookbranders die een ongelooflijke rook verspreiden. De rook zorgt ervoor dat de gebeden alle windrichtingen uitgaan.

Ook zien we mensen die de pelgrimsroute maken op een enorme devote manier. In elke hand hebben ze een plat blok hout, om hun knieën stukken rubber en een voorschoot voor. Ze staan, zakken door hun knieën en vervolgens plat op de grond en raken met hun voorhoofd de grond aan. Dan staan ze weer op en begint het opnieuw. Zo maken zij de hele ronde vol. Die duurt soms wel meer dan een dag. Dit is de meest devote manier om te bidden. Ze krijgen veel geld van mensen die zelf geen tijd hebben of dit niet zo willen doen.

Wanneer we de tempel hebben bezocht lopen we nog een stukje van het Barkhorplein en dan zijn we met een half uurtje wandelen terug in ons hotel. De meesten zijn echt moe en behalve avondeten wordt er weinig meer gedaan.

Ik ga met onze gids en twee gasten naar het ziekenhuis. Eén van de twee heeft een rare plek op haar been en voor we morgen verder de hoogte in gaan moet dit gecheckt worden.

Nu ga ik een heeeeeel lang verhaal kort maken. Het verhaal speelt zich af tussen zes uur in de avond tot vier uur in de ochtend. Locatie is Het beste ziekenhuis van Lhasa…

Hier wil je nog niet dood gevonden worden echter. Wij melden ons bij de eerste hulp, geen gehoor. Dokters zijn niet geinteresseerd en kijken niet eens. Morgen half negen de eerste!

Na contact met Eurocross en SOS China komt er wat beroering in de zaak, maar ook zei kunnen niets uitrichten zonder dat er enige medewerking is van doktoren, en die is er helemaal niet. Uiteindelijk is er een arts rond 02.00 die bloed afneemt voor algemeen onderzoek. Na de uitslag kunnen we terug naar het hotel.

De volgende ochtend hebben wij een excursie en de dames vertrekken met een gids naar het ziekenhuis. Uiteindelijk na ongelooflijk veel toestanden krijgen ze een negatief reisadvies en besluiten ze in Lhasa te blijven wachten en met ons terug te vliegen naar China.

Wat een vervelende situatie. Ik regel verder alles met kantoor NL, kantoor China en de lokale agent. Alles is geregeld nu voor hen. 

Ik moet met de groep morgen weer verder.