Dag 4

Maandag 4 september

Vanmorgen was het lekker vroeg op. De wekker stond om zes uur en gezien de lichte aanwezigheid van de jetlag voelde het als zes uur vroeger..l.

Showertje, ontbijtje en de bus in. 

Een rit van 130 km naar de Giant Leshan Buddha. We starten met flink wat regen maar dat trekt snel weg. We maken een ‘untie your hands’ stop, dat is zoals ze het in China noemen als je een toiletstop hebt. Dit komt uit de tijd dat gevangenen vastgebonden handen hadden en even los mochten als ze moesten plassen.

Keurige toiletstop met zelfs Europese toiletten hier! Alhoewel je altijd al op zo’n 25m kunt ruiken waar het toiletgebouw zich bevind. Handig hoor!

Rond kwart voor tien zijn we in Leshan en gaan we naar de big parking voor de bus. Vier mensen gaan met de boot varen naar de boeddha en terug, alleen een rondvaart is dat en de rest gaat de beklimming doen. Eerst een kwartier naar de ingang lopen. Daar weer de hele bureaucratische handelingen: paspoort, visum en alles wordt goed bekeken. Dan door de gate en de trap op naar het hoofd van de boeddha: 333 treden. Boven komen we op een plein met tempels en kunnen we vlak naast het hoofd van de boeddha staan. Daar is ook de trap naar beneden en kun je afdalen naar zijn voeten. 333 treden naar beneden. Daar kun je langs zijn voeten lopen en dan weer 333 treden naar boven. Dan staan we aan de andere kant van zijn hoofd. En…..je voelt hem al aankomen…..weer 333 treden naar beneden.

Iedereen kon het goed volhouden met hier en daar een rondkijkpauze. Was meteen een goede oefening voor Tibet. Ondergetekende heeft het goed volbracht bijna zonder rondkijkpauzes…

De boeddha van Leshan is het hoogste ter wereld met 71m. De schouderbreedte is 28m.

Hij is gebouwd door monniken. Aan de voeten van de boeddha heb je drie snelstromende rivieren. Hier verdronken veel mensen en vergingen veel schepen. Hai Tong besloot geld bijeen te brengen om een bescherm boeddha te bouwen. Dat lukte redelijk. Hij overleed voordat er voldoende geld bijeen was. Uiteindelijk hebben zijn volgelingen 70 jaar later het volbracht.

De terugweg naar de parking hebben we per fietsriksja afgelegd en dat was ook weer even leuk.

De mannetjes proberen elkaar altijd een beetje de loef af te steken qua snelheid!

Naar de lunch in de stad Leshan. Prachtig restaurant en heerlijk eten voor de gasten. Ik at met gids en driver en dit keer was er toch een gerecht dat na 1 hap zo heet bleek dat ik een bak rijst nodig had om even te blussen. Nog wat varkensvlees met pepers gegeten en plaatselijke groente, een soort postelein.

Vervolgens met de bus terug naar Chengdu. In de bus uitgebreid verteld over hoogteziekte. Wat is het, symptomen en alles wat erbij hoort. We kunnen niet voorzichtig genoeg zijn immers. 

In Chengdu aangekomen maken we een stop bij Jinlistreet. Dit is echt een fantastische buurt om je twee uur of langer te vermaken. Iedereen krijgt eigen tijd om rond te kijken en te eten ergens. Gids Anna en ik gaan lekker samen op pad. Ik blijf weer bewonderend bij de suikerblazer staan. Iemand die van een klont suiker een figuur maakt, echt geweldig. Anna regelt dat ik naast de man mag zitten en het blaasgedeelte mag doen. Ik krijg steeds instructie en met het kneden van de suiker wat hij doet, ontstaat er langzamerhand een aapje. Ik mag de aap als hij af is nog beschilderen en ik ben echt apetrots! Of is het apentrots! HAHA.

We lopen verder en ik koop nog een mooie set met penselen voor mijn kalligraferen. De keus is zo groot hier en de prijs zo goed. 

We eten samen lekker noedels en dumplings in een cosy restaurantje. 

Dan kan ik niet voorbij de Chinese puzzels lopen. En uiteindelijk val ik voor een klassieke Chinese houten schuifpuzzel met op de stukken nog een verhaal over koningen. Ook val ik voor Chinees houten tangram. Zo mooi vormgegeven en uitdagend om te leggen.

Dan gaat de twee uur snel voorbij en lopen we weer naar de bus. De hele weg loop ik al met mijn aapje op een stokje rond. Ik wil hem weggeven aan een kind. Echter de eerste twee kinderen weigeren, hen is geleerd geen snoep aan te nemen van vreemden…

Uiteindelijk neemt Anna mijn aapje over en geeft hem aan het eerstvolgende kind dat we tegenkomen.

Alle gasten hebben het prima naar hun zin gehad en iedereen heeft leuke verhalen.

Bij het hotel nemen we weer afscheid van een mooie dag.