DAG 5 t/m 9

DAG 5 t/m 9

In Shiraz aangekomen is het al redelijk laat. Het was dan ook een goede 600 km rijden met de bus. Een hele zit, maar wel wat afwisseling qua landschap. Van het hele dorre, droge woestijnlandschap komen we wat meer in het groen terecht.

Shiraz staat bekend als de stadvan de rozen en de nachtegalen. Maar ook als de stad waar de beroemde dichters Hafez en Saadi hebben gewoond.

De eerste dag in Shiraz is lekker rustig aan doen. We beginnen met de prachtige Nasir e Molkmoskee. Een moskee waar ook westerse tegelafbeeldingen te vinden zijn. Van hieruit rijden we naar de tombe van Hafez. Eén van de beroemdste dichters van Iran. Hij is wat controversieel vanwege zijn onderwerpen.

Het blijkt vandaag nationale Hafez dag te zijn, dat betekent dat ook vele Iraniërs vandaag de tombe van hem bezoeken.

Wij als Nederlandse groep zijn een zeer geliefd foto object. We geraken bijna niet tot de tombe, constant willen Iraniërs met ons op de foto, zowel mannen en vrouwen willen dat. Dan vragen ze je het hemd van het lijf over van alles en nog wat. Op een leuke manier en in een ontspannen sfeer laten mijn gasten alles over zich heen komen.

Wanneer zij de tombe gaan bezoeken loop ik naar de straat om een meneer met een vogeltje te zoeken. Vorig jaar heb ik hem en mijzelf op de foto gezet en hem nu geprint bij me. Ik zie hem al snel staan en geef hem de foto. Hij is er zeer content meeen laat hem aan collega’s zien. Hij blijft me maar bedanken. Hij wil graag weer op de foto met in zijn hand mijn foto. 

Zijn werk is om mensen een beetje geld te laten betalen, dan heeft hij een doosje met dubbelgevouwen papiertjes en zijn parkiet pikt er een willekeurig papiertje uit. Hierop staat dan een voorspelling. Ik krijg van hem ook een briefje met een voorspelling en Moosa mijn gids vertaalt het even: Ik moet proberen mijn emotionele kant meer in balans te krijgen. Ook zaken die belangrijk lijken kunnen even wachten. Eerst zorgen dat er weer balans is. 

Ach ja we doen het er maar weer mee.

Vandaag naar Persepolis en Nasqh e Rustam. Ligt ongeveer een uurtje rijden vanaf Shiraz. Dit zijn echte toeristenplekken. Gelukkig zijn we aan de vroege kant en staat er pas 1 bus als we aankomen. Eerst drinken we koffie en thee bij de bus. De tafel eruit en twee thermoskannen met water op tafel, doos koekjes ernaast....hoe Nederlands wil je het hebben....toch hebben Nederlandse gasten over het algemeen echt behoefte aan een kopje koffie in de morgen en ook behoefte aan een koekje....soms sta ik daar echt versteld van. Zulke ervaren reizigers dan vaak, maar dan toch dat bakkie koffie om half elf met een koekje.

Daarna lopen we via de entree Persepolis binnen. Althans de restanten die zijn overgebleven van eens zo’n machtige plek. Koning Darius heeft dit gebouwd. Hij was wat je noemt een tikkie illegaal aan de macht gekomen en wilde even een mooi stukje macht bouwen. Hij liet Persepolis bouwen naast de bergen van genade en liet het ook op een verhoging bouwen. Twee grote trappen links en rechts leiden naar die verhoging. De traptreden zijn slechts 10 cm hoog. Speciaal zo aangelegd dat iedere bezoeker waardig naar boven kon schrijden. De linkertrap voor alle gasten en de rechtertrap voor alle Perzen. 

Wanneer we naar boven lopen kijk je uit over een giga terrein met overal restanten van bouwwerken. We lopen naar de vroegere ingang en bekijken met uitleg alle grote pilaren. Dan blijkt ineens dat ze bij een klein kioskje VR brillen verhuren. Dit zijn virtual reality brillen. Je zet hem voor je ogen en op ingevoerde GPS locaties op het terrein kun je zien hoe het er vroeger uitzag. Dit is echt ONGELOOFLIJK.Je krijgt ineens een compleet beeld van een enorme hal waar jij voor je gevoel middenin staat. Ik huur er meteen eentje en alle gasten genieten van dit speciale beeld. Op een plattegrondje staat aangegeven op welke punten de bril werkt. Echt geweldig.

Van Moosa onze gids krijgen we op een aantal punten uitleg en dan is er voor de gasten vrije tijd. Na zo’n twee uur ontmoeten we elkaar weer bij de bookshop. Iedereen is vol van het bezoek.

Na mijn telling of iedereen er wel is kunnen we naar de bus lopen.

Ja dat tellen...de hele reis ben ik zo’n beetje aan het tellen. Dat wordt vaak extra lastig wanneer de mensen alsmaar rond blijven lopen...je krijgt er af en toe een punthoofd van.

De lunch van vandaag is op zo’n plek waar alle toeristen gaan lunchen na een bezoek aan Persepolis. Een giga buffet en een giga restaurant. Toch valt de massaliteit wel mee aangezien dit restaurant zijn buitenterrein heeft verdeeld over allemaal stukjes tuin met een soort heggen ertussen. Echter zodra je in de rij gaat staan voor het buffet komt de massaliteit echt in zicht. Je sluit aan in een rij waarbij je je afvraagt of er überhaupt nog iets te eten over is tegen de tijd datjij aan de beurt bent voor de betreffende schalen.

Dan is het tijd voor een bezoek aan Nasq e Rustam. Oftewel Necropolis, stad van de doden. Onder een koperen ploert die zijn warmte ongenadig afgeeft staan we te luisteren naar onze gids die verhaalt van vroeger tijden. Koningen die hier begraven worden uit de tijd van de Achimaeden en de latere heersers die zichzelf tot koning verklaarden van de Sassaniden.

Enorm indrukwekkend allemaal en bijzonder. Naeen half uurtje zweten hier en veel foto’s maken keren we terug naar de bus.

In de stad nog even rondgelopen en met een groepje gaan we eten in een gezellig restaurant. Helaas met naar binnengaan schiet mijn teenslipper onherstelbaar los en loop ik na het eten op 1 schoen en een blote voet terug naar het hotel. Gelukkig is alles zo schoon hier dat je niet bang hoeft te zijn om ergens in te trappen.

Vanaf Shiraz rijden we vandaag ongeveer 500km naar Isfahan. De eerste stop was een combistop. We gaan kijken bij het mausoleum van Cyrrus de Grote, de stichter van het Perzische Rijk. De tombe is hier al 2500 jaar en wordt beschouwd als één van de belangrijkste oudheden die nog intact is. Ook drinken we hier gelijk een bakje koffie en thee. Twee thermoskannen met warm water mee, nescafé en thee. En weer lekkere koekjes.

De lunchstop hebben we in een boomgaard, lekkere picknick. Mehdi, Moosa en ik maken de lunch klaar. Ongeveer 10 schalen met allerlei lekkernijen en de gasten kunnen even door de granaatappelboomgaard lopen ondertussen. 

Vorig jaar met de reis was mij opgevallen dat de gids elke keer plastic bestek en borden had en weer weggooide na afloop. Dat vond ik zo’n verspilling dat ik dit jaar hard plastic borden bestek bij me had voor iedereen. Dit kan elke keer weer hergebruikt worden. Dat gaat elke picknick prima. Nog niets gebroken of kwijtgeraakt en ook mijn gasten zijn tevreden over mijn keuze hiervoor.

We wassen al het fruit in het stromende bronwater en ook dat is wel weer bijzonder.

Onze laatste stop is in Izad Khast. Een lemen stadje met een lemen kasteel. Heel bijzonder om hier rond te lopen. Stap voor stap wordt het gerestaureerd, maar dat gaat langzaam. We drinken nog een kopje thee in een traditioneel theehuisje en genieten volop van de Iraanse gastvrijheid.

We komen pas tegen zeven uur in het hotel aan, maar het was weer een bijzondere dag.