DAG 10 t/m 15

Dag 10 t/m 15

Naar Pasargad.

We vertrekken vroeg uit Shiraz om de file voor te zijn en bijtijds te arriveren bij de tombe van Cyrus de Grote. En inderdaad we zijn de eersten hier. Nauurlijk eerst een plaspauz en er wordt weer naarstig gezocht door de dames naar een Europees toilet. Bijna niemand wil plassen gaan op een hangtoilet. Op mijn opmerking dat wanneer Iraanse dames bij ons komen in Nederland zij ook bijna geen hangtoilet kunnen vinden en dat ook raar vinden wordt wat met de wenkbrauwen gefronst. Blijkbaar had men hierover nog niet nagedacht.

De tombe van Cyrus is ongeveer 11 meter hoog en is geheel van marmer. Een aantal treden geeft toegang tot het afgesloten mausoleumhuisje. De tombe staat hier al 25 eeuwen. Ongelooflijk gewoon wanneer je daar even over nadenkt. Echter hij is natuurlijk wel open geweest en leeggeroofd, dat heeft Alexander de Grote destijds gedaan. Hij heeft wat vernielingen aangericht, maar dit later ook weer hersteld. Echter de schatten zijn nooit meer teruggekomen.

We rijden naar onze picknickplek van vandaag. Gezellig in een boomgaard met schaduw en twee tafels. We maken de lunch klaar voor de gasten en iedereen kan aanvallen Ook altijd wel leuk om te zien hoe sommige mensen toch altijd bang zijn om wat te kort te komen. Altijd als eerste in de rij en meteen het bord vol. Ik ga altijd als laatste en baal elke keer....HAHAHA.....dat dewalniten op zijn. Dat nemen de dadels echter wel over en daar kan ik me werkelijk ziek aan eten. Verse dadels zijn toch zoooooooo ongelooflijk lekker.

Wanneer we bijna klaar zijn komt er een tweede gezelschap aan en wanneer we in de bus stappen een derde gezelschap. Wij hebben rustig kunnen lunchen.

We rijden naar Izad Khast, een bijna verlaten lemen dorpje waar nog een enkeling woont. In het nieuwe gedeelte staan mooie huizen van steen, maar wij bezoeken het lemen kasteel en drinken thee in een traditioneel theehuis. Op een houtvuur staat de ketel en de kleine glaasjes thee worden keurig rondgedeeld. Soms krijg je een schoteltje erbij, niet om het glaasje op te zetten, maar vroeger gt je de thee beetje bij beetop het schoteltje en dronk je van het schoteltje.

Het wordt al later en we rijden naar Isfahan onze volgende reisdoel.

De aankomst in het hotel en het inchecken verloopt niet echt soepel. Er blijkt een recepptionist te zijn die niet meewerkt en denkt en verder is er 1 meneer voor 27 koffers die uit de bus moeten en naar de kamers. Op een aantal kamers blijkt er geen stroom te zijn en dezelfde koffermeneer moet ook hier voor zorgen en we hebben binnen een half uur diner en ook daar moet hij gaan bedienen. 

Kortom het vergt enige aanpassingen...knars knars knars....aan mijn kant om Iraans geduld te oefenen. Mijn gids gaat in het Farsi in de aanval. Aangezien er geen Engels gesproken wordt. Uiteindelijk komen we er niet uit met alles en ik overleg met de gids. de agent te bellen hierover. Na dit telefoontje gaat alles in sneltreinvaart. Binnen een uur zijn alle problemen opgelost en het diner wordt aan de gasten aangeboden. Blije gasten, dus ook wij blij.

Mijn trek is inmiddels over na al dit gedoe dus ik hou een balans avondje.

De beide dagen in Isfahan bekijken we een aantal prachtige moskeeën en paleizen. Werkelijk de één nog mooier dan de andere. We gaan op bezoek bij een tapijthandelaar die ons wegwijs maakt in de wereld van de kelims en het knopen in raj en gereh. Onder het genot van een kopje thee horen we zijn verhaal aan, knikken braaf ja en schudden even braaf nee want we willen geen van allen een tapijtje kopen. Ze zijn prachtig, maar ja, waar laat je het weer thuis.

Beide namiddagen zijn de gasten vrij en gaat iedereen zijn eigen gang. Ik ga op pad met Medhi mijn chauffeur. Hij laat me een aantal leuke theehuizen zien en we drinken er uiteraard ook een kopje thee. Mijn gids Moosa voelt zich niet zo lekker en kruipt twee dagen vroeg zijn bed in.

We hebben ook nog met alle gasten een saffraanwinkeltjebezocht. Saffraan komt van de krokus en alleen de stijlen en de stempels van de bloem worden gebruikt. De eerste oogst is het duurste en ziet er ook het donkerste uit. Die kost €10 per gram en je kunt het twee jaar bewaren. Ik koop de middelste kwaliteit en ook een saffraanmolentje erbij. Om saffraanthee te maken kun je het beste de saffraan vermalen; heerlijke thee overigens.

Dan verlaten we Isfahan weer en gaan we op weg naar Teheran. Een lange busdag met een paar stops. De eerste stop is voor koffie en meteen een bezoek aan Abayaneh. Een Unesco museumdorp. Wij zijn gelukkig de eersten en wandelen rustig door het dorp. Wanneer wij in de bus stappen staan er al 5 bussen. Het is een aardig plekje maar niet echt heel bijzonder.

We lunchen onderweg in een restaurant zoals de routiers in Frankrijk. We hebben een heerlijke maaltijd en we kopen nog wat lekkere dingen voor thuis. Ze hebben hier in Iran veel leuke trommeltjes met lekkers erin.

Rond een uur of drie komen we aan in Qom, een bedevaartsplek, waar Fatima begraven ligt. Een vrouw van één van de imams. Met een shuttlebus worden we naar het complex gereden en daar worden we door Iraanse dames aangekleed met een chador van gordijnstof. Je voelt je precies een pinguin aangezien het hoofdkleed vastzit aan de rest. Dus een soort van ik hang erin. We worden meteen door iedereen op de foto gezet en samen met een Engelssprekende Iraanse gids lopen we door het complex. Iedereen in het zwart, dus wij vallen enorm op.

We komen tegen de avond aan in Teheran en hebben een hotel redelijk in het centrum. Ik ga met een deel van de groep eten in een restaurant van vorig jaar en even naar een galerie waar altijd wat leuks te zien is. Heel gezellig allemaal en iedereen geniet volop.

De laatste dag is aangebroken en we brengen een bezoek aan het Golestanpaleis en het nationaal archeologisch museum.Beiden zeer indrukwekkend en bijzonder. De namiddag is weer vrij en een aantal gaat uitrusten in het hotel en ik loop nog even met gasten door de bazaar.

Vanavond hebben we het afscheidsdiner en gaan we om 21.00 uur naar het vliegveld. Onze vlucht is om 02.15 uur en dat wordt dus een kort nachtje...

Het was weer een prachtige reis, vooral de ontmoetingen met de Iraanse mensen zijn ongelooflijk leuk en gezellig.