DAG 8 SHIGATSE

DAG 8

Vandaag is een echte reisdag. Iedereen bereidt zich daarop voor. Ik zit klaar om allerlei info te geven en zo ook onze gids.

We maken een stop voor het toilet, allemaal gaten in de grond naast elkaar met een laag muurtje ertussen. En het stinkt echt ongelooflijk!

Tja als je moet dan moet je…

Onze tweede stop is bij een gebouw op een parkeerplaats. We hebben lunchboxen meegenomen aangezien er geen restaurant is rond de tijd dat we willen lunchen.

Op de één of andere manier zijn er twee lunchboxen tekort. Dus we delen met elkaar.

Tegen het einde van de middag zijn we in Shigatse. Eerst rijden we naar ons hotel en check ik iedereen in. Dan gaan Ten Pa en ik naar de politiepost om ons te laten registreren. 

De Chinese overheid heeft bedacht dat elke buitenlandse groep uitgebreid geregistreerd moet worden. Dat betekent dat elke gids met reisleider zich op de politiepost moet melden met alle visa voor China, de Tibet permit en alle paspoorten. 

Na 20 min. lopen zijn we er. Ten Pa moet zijn pasje afgeven en dan mogen we de binnenplaats op.  We lopen naar een bepaald gebouw en binnen moeten we wachten op een andere gids. Ondertussen sorteer ik vast de paspoorten en de bijbehorende visa. Wanneer we aan de beurt zijn krijgt Ten Pa allemaal papieren om in te vullen. Dan wordt er een foto van mijn gezicht gemaakt. Dat is schijnbaar niet eenvoudig aangezien het vier keer over moet. De jonge agentjes staan er met zijn allen omheen, schijnbaar heel interessant allemaal. Dan moeten de paspoorten en de visa één voor één bekeken worden. Met onze niet Chinese namen is dat een hele klus. Na 1,5 uur zijn we eindelijk klaar en lopen we weer naar het hotel.

Ten Pa en ik gaan nog even met de taxi naar de markt. Het is een vlees, vis en yakkaas markt. Van alles te zien en te ruiken. Van de yak wordt werkelijk alles gebruikt. Ik zie longen, hart, nieren, lever, maag, hersenen, kop en pens. Dan nog de schedel met resten vlees, ribben, achtervoet, onderbenen enzovoort.

Ook qua vis is er het nodige te zien. Net als ik langs de bak met vissen loop springt er eentje uit en ligt te spartelen. Dat kan ik niet aanzien, dus ik leg mijn spullen op de grond en grijp de spartelende vis en doe hem weer in de bak met water. In plaats van naar ademhappend aan je einde komen wordt het straks de bijl in zijn nek…

We drinken nog even thee in een Tibetaans theehuis, waar ik staar naar de Tibetanen en zij naar mij. Grappig is dat!

Dan gaan we terug naar het hotel. Ik eet nog even een hapje in het restaurant en zie daar veel van mijn gasten ook zitten.