Dag 5 Lhasa

5 september 2017 - Lhasa, China

DAG 5

Vandaag een reisdag van Chengdu naar Lhasa in Tibet. Dus China eigenlijk, al is dit genoemd als TAR=Tibetaanse autonome regio.

Om half 10 staan Anna en Shu de driver al voor de deur. Voor we vertrekken neem ik eerst afscheid van Anna en Shu. Beiden worden door mij uitgebreid bedankt en ik heb voor allebei een cadeautje. Zijn ze blij mee. Dan namens de gasten neemt iemand het woord en overhandigt aan hen de envelop met inhoud. Ook heb ik nog twee NLkaarten laten rondgaan en iedereen heeft er iets op geschreven.

Op het vliegveld staat alles weer bol van de Chinese security. De eerste deur naar binnen is tassen checken en fouilleren. Dan inchecken bij de balie en het groepsvisum laten zien. Ook weer goed. Dan bij een kamertje wachten. Hier worden onze koffers 1 voor 1 bekeken en als er iets geks in zit verschijnt je naam op een display buiten en moet je naar binnen. Bij drie gasten is dit het geval. Er worden de nodige grapjes gemaakt, maar toch ook een tikkie nerveus. Hebben we geen plaatjes van de Dalai Lama bij ons…..geen anti Chinese boeken…..geen …….soms weet je het gewoon niet meer….

Dan naar de paspoort en visumcontrole. Tot dit punt is Anna bij ons. Het groepsvisum wordt bekeken en bekeken en bekeken en dan 1 voor 1 de paspoorten geven en wordt je echt zwaar bekeken. Uiteindelijk gaat iedereen er door.

Echter zo ging het, maar we hadden een tussenobstakel. Ik was de eerste in de rij, voor mij was naar later bleek een NLman die alleen naar Tibet ging met een individueel visum. Om de een of andere reden was zijn visum niet in orde. Wat bleek, op de voorkant rechts boven joorde een stickertje te zitten en dat rondje was wit bij hem. Hij werd uit de rij gehaald en ik gaf het groepsvisum en zag dat wij wel een stickertje hadden….Pfffffff…..echter toen de douaneman het teruggaf was het stickertje weg……bleek dus zo slecht vast te zitten dat het was weggewapperd(nieuwe NLwoord).

Er werd gezocht en het lag bij hem achter zijn bureau…..pfffff…..zo los zit dat dus. Ik kreeg het van hem en heb het op de plakkant van mijn bagagetag geplakt. Wat een knullig visum!

Echter bij die NLman was dus waarschijnlijk hetzelfde gebeurd, maar op een onbekende plaats en hij mocht er niet door. Aangezien wij een supergids hebben ging zij bellen voor hem. Zijn reisbureau heeft een fotomail gestuurd waar de sticker op stond en hij mocht door.

Omdat we geen lunch hadden die wel in de reis stond hadden we een subwaybroodje geregeld.

Dan nu een les…..stop nooit een subwaybroodje in je rugzak, hij komt er anders uit en je ziet meteen wat het beleg en de saus voor kleuren heeft. Hahahaha. Gelukkig voor mij had ik het om de een of andere reden in een afgesloten plastic hoes gedaan. Dus het zag er niet uit, maar mijn rugzak was nog schoon.

De vlucht naar Lhasa duurde 2.15 uur en ik had een mooi zicht op de bergen met sneeuw. Het zag er ongenaakbaar uit allemaal. De landing verliep voorspoedig op de verlengde landingsbaan, vanwege de lage luchtdruk is die langer.

Buiten stond de gids te wachten, Ten Pa, een Tibetaan en onze driver mr. Whong, een Han Chinees. We vermoeden dat er een Chinees mee moet vanwege eventuele politieke gesprekken die niet gevoerd mogen worden.

In een uurtje rijden we naar Lhasa, de weg is meer dan uitstekend en dat verandert meteen zodra we de stad binnenrijden. Wat een giga stad is dit. Om de stad heen enorme complexen van flats. Echter meer naar het centrum mooie oude gebouwen. Vanuit de bus zien we het Potalapaleis al liggen, de trekpleister van Lhasa.

Het hotel ligt op een leuke plek. Ervoor is een straat met een dagelijkse markt van fruit tot en met een tandarts met een kraampje.

Na het inchecken heeft iedereen relax time. We zitten nu namelijk op 3650m ineens en dat vraagt om acclimatiseren. We spreken af om gezamenlijk in het hotel te eten vanavond.

Ik ga overleggen met de gids over de komende dagen, qua programma, tijden, excursies etc.

Daarna loop ik nog even het straatje in en je bent hier als toerist een echte bezienswaardigheid. Iedereen kijkt naar je en ik kijk ook mijn ogen uit. Ik koop wat fruit en een soort gedroogde bessen. 

Vervolgens stop ik uitgebreid bij de tandarts. Een Tibetaanse meneer met een verzameling tangen op zijn tafeltje en daarnaast kunstgebitten en losse tanden. Hij vindt het prachtig dat ik bij hem kom kijken, en met wat hand en mondgebaren kom ik er achter dat hij gewoon op straat tanden en kiezen trekt. Hahaha…wat grappig!

Ik koop natuurlijk nog even twee mooie armbandjes. Eentje van zaden gemaakt en eentje van turkois….nep denk ik…maar hij is mooi.

Tijdens het avondeten wordt al duidelijk dat er zes gasten zijn die zich niet zo jofel voelen. Misselijk, zware hoofdpijn, algehele malaise. 

Het eten is redelijk in het hotel en we gaan vroeg slapen. Ik kan wat moeilijker in slaap komen dan anders. Dat is eigenlijk het enige symptoom bij mij.