Dag 1 t/m 4

DAG 1 VAN AMSTERDAM NAAR TEHERAN 5 oktober

De big day is aangebroken. Ik hoop dat alles goed loopt vandaag met de voorspelde stormwind en de gecancellede vluchten vanmorgen. Echter zodra ik vertrek van huis merk je al weinig meer van de stormwind. En gelukkig de NS rijdt gewoon. Nog nooit gebeurt, maar ik vergeet uit te checken op Schiphol airport. SHIT, daar kom ik achter wandelend in de slurf naar het vliegtuig. Snel met Eva nog geappt en ze vertelt dat ik dat bij thuiskomst nog achteraf kan regelen.

DAG 4 Twee nachten in Yazd

Zo, even tijd om een stukje te schrijven. Ik zit buiten op een klein pleintje op een muurtje en heb net mijn benen maar op het muurtje gelegd want anders worden ze er misschien vanaf gereden.

Het verkeer in Iran is echt heel chaotisch en voetgangers lopen dagelijks een grote kans om aangereden te worden. Zelfs als het stoplicht bij de zebra op groen staat voor de wandelaar is het nog met gevaar voor eigen leven oversteken.

We zijn inmiddels al op de vierde dag in Iran. Ik ben zo druk geweest en het waren hele lange dagen, zodat ik even niet de puf had om te schrijven.

Net als mijn groep vorig jaar zijn mijn gasten nu ook weer helemaal onder de indruk van alle mensen die we ontmoeten. Ze raken er elke dag niet over uitgepraat. Werkelijk iedereen spreekt je aan op straat. Van jong tot oud en ongelooflijk vriendelijk. Een gast van mij was vanmiddag aan de wandel gegaan en een tikkie verdwaald. Wel hotelkaartje mee en hij werd keurig teruggebracht door een Iraniër met de auto.

Vanavond hebben weer een heerlijk diner gehad. Moosa, mijn gids, maakt elke dag een suggestie voor de lunch en het diner. Gasten kunnen dan kiezen of ze meegaan of zelf iets gaan zoeken. Vanavond hebben we kennisgemaakt met kameelvlees, zonder uitzondering viel het enorm in de smaak. Het zat in een soort stoofpotje, echt verrukkelijk. Zelf had ik me beperkt tot een lekkere salade, maar wel even een hapje geproefd.

Vandaag stonden er verschillende bezoeken op het programma. Yazd is een echte woestijnstad en ook vandaag was de temperatuur hier behoorlijk, ongeveer 35 graden. We begonnen met de torens van stilte. Twee grote torens op een heuvel buiten de stad. Hier legden de zoroastristen hun doden neer. Hun geloof verbood de aarde, lucht of het water te bevuilen met de lichamen van mensen. In de torens, met een open bovenkant werden dan de doden gelegd en konden de gieren hun gang gaan.

Het was een flinke klim naar boven en zeker met de warmte. We hadden dan ook even een paar rustpunten.

Dan in een parkje lekker koffie gedronken. De chauffeur en gids nemen thermoskannen met heet water mee en dan is er eentje gevuld met thee en de andere met koffie. De mensen hier zijn geen koffiedrinkers, wel enorme theedrinkers. De thee is meestal vrij sterk en men neemt dan een suikerklontje tussen de tanden en zuigt de thee naar binnen, zo wordt de enigszins bittere smaak tegengegaan.

Na de pauze gaan we naar de vuurtempel. Dit is een zoroastrische plek. Binnen wordt het vuur aangehouden dat zij koesteren sinds eeuwen. Het verhaal gaat dat toen de Arabieren in de 7e eeuw hier binnenvielen het vuur steeds verplaatst werd en uiteindelijk in Yazd terechtkwam. 

Niet echt een interessante plek om te bezoeken, maar wel een bijzondere plek voor de zoroastristen. 

Door naar de Jame moskee. De belangrijkste moskee van Yazd. Een imposant gebouw met twee hoge minaretten. Veel geglazuurde tegels en tapijten binnen. Daar moet je dan ook je schoenen uit.

De lunch is lekker. Een zeer uitgebreid buffet met voor iedereen wat naar zijn smaak.

Op naar de tuin van Abas. Hier staat een windvanger die je kunt bezichtigen. In Iran en Afghanistan worden veel windvangers gebruikt. Het zijn hoge torens en hebben een soort vertikale bladen naar beneden. De wind komt boven in de toren naar binnen en gaat in een soort spiraal naar beneden. Vaak is er beneden dan een waterbak, hierdoor werd de wind die het vertrek binnenkwam ook nog gekoeld door het water. Zeer aangenaam.

In de tuin staan bomen met granaatappels en citroenen. Ook stroomt er overal water, heel bijzonder zo midden in de woestijn.

Dan brengen we nog even een bezoekje aan het watermuseum. Heel veel plekken in dit gebied worden van water voorzien door zogeheten qanats. Dit zijn ondergrondse waterkanalen die soms wel van 50km ver uit de bergen komen. Of gevoed worden door een bron, die soms wel 50m diep is.

Het einde van de middag brengen we een bezoek aan Zurkaneh. Oftewel Iraanse mannengymnastiek. Een vorm van sport die al heel erg oud is. In een gebouw bevindt zich een soort ronde arena. Hier staan een tiental mannen in die allerlei oefeningen gaan doen. Echt een ongelooflijke conditie hebben ze en enorme spierballen. We bekijken het met veel bewondering.