DAG 1 Bella Italia reis

DAG 1De wekker liep af om kwart voor twee, hoe vroeg wil je het hebben in de nacht…Gelukkig nog een beetje last van mijn jetlag, dus ik had toch een paar uur kunnen slapen.Alles was al klaar, dus kleren aan en naar buiten. De taxi kwam binnen een paar minuten en er zat nog 1 persoon in de taxi.De chauffeur was van het zwijgzame type, zei de verplichte welkomstwoorden, laadde mijn koffer in en kroop weer achter het stuur.Zoniet mijn medepassagier. Zodra ik op mijn plek zat begon hij te praten en stopte pas weer bij Vertrekhal 1 waar ik eruit moest.In drie kwartier uit had ik gehoord dat zijn eerste veouw al jaren geelden verongelukt was, dat hij een nieuwe vriendin had, was nog niet zo eenvoudig hoor mevrouw, en dat hij toen ze ziek werd, haar had verzorgd. Tot aan haar dood.Mijn aandeel in dit gesprek was niet zo groot, je kunt wel zeggen dat er sprake was van een monoloog, af en toe maakte ik wat geluidjes om aan te geven dat ik luisterde. Hij vertelde dat hij nu voortaan alleen zou blijven. Hij had deze reis nu geboekt, toevallig ook met KRAS, maar dan naar de Azoren, met een mij welbekende collega. Zijn twijfels echter of de reis wel iets voor hem was waren groot. Hij was al eerder op de Azoren geweest met zijn eerste vrouw, het zou wel veranderd zijn. Ja dat denk ik ook.

Bij de vertrekhal aangekomen stapte ik uit en wenste hem een fijne reis. De taxichauffeur haalde zwijgend mijn koffer eruit, knikte en wenste mij ook een fijne reis. Het was niet zo druk en ik kon direct mijn bagage kwijt en kreeg een boardingpas. Graag bij het raam had ik nog gezegd, en dat lukte zowaar.

Door de security ging supersnel en ik liep meteen naar de gate. Mijn map met KRAS/TUI duidelijk zichtbaar wachten op de gasten. Langzamerhand druppelt iedereen binnen. Hoewel ik heel zichtbaar zit moet ik toch vaak vragen of ze mijn gasten zijn, mensen reageren dan heel verbaasd met ‘dat u hier zit, ik dacht in Napels’. Het zou toch fijn zijn als er in de info van de mensen ook een regel kon staan ‘ook op Schiphol kan uw reisleidster staan’.  

De vlucht verloopt voorspoedig denk ik want ik slaap gewoon…Bij de bagageband even wachten tot alles er is en dan naar de aankomsthal. Ik mis nog een gast en vind haar in de aankomsthal. Ja zegt ze, ik had u wel gezien hoor op Schiphol bij de gate, maar ik dacht dat er iemand van KRAS in de aankomsthal in Napels zou staan…Jaja… 

Ik bel met mijn driver Pasqual en in vloeiend Napolitaans vertelt hij waar de bus staat. Na drie keer doorvragen snap ik het eindelijk en lopen we naar de bus toe.  We rijden Napels in en tot 13.30 uur hebben de gasten vrije tijd. Ik vertel over de geschiedenis van Napels en geef wat tips voor koffielocaties en  bezoekstraatjes.        

In de middag rijden we naar het hotel in Meta. Lekker aan het strand, alhoewel het geen mooi strand is. Het hotel is mij verteld door mijn collega is redelijk, maar de kamers zijn allen verschillend en met name de eenpersoonskamers schijnen rampzalig te zijn. Ik heb altijd zoiets van dat moet je maar meteen vertellen aan de mensen, zonder het mooier te maken dan het is. Ik hang dus in de bus een heel verhaal op over de aankomende hotelkamers en met name de eenpersoonskamers. Na de incheck wacht ik altijd in de lobby op gasten met problemen op de kamer. Nu….er komt dus gewoon niemand klagen, zelfs vertellen van het is wel klein, maar ik heb uitzicht op zee. Dus mijn verhaal van tevoren heeft goed geholpen.  Voor de receptie mensen en de restaurant mensen heb ik wat lekkers uit NL meegenomen. Dat valt in heel goede aarde. Ze zijn er oprecht blij en verrast mee. Even later komt iemand mij een flesje limoncello brengen, lief hè! 

Eten is ruim voldoende en altijd komt er op het moment van eten iemand van de gasten vertellen over allergieën. Vergeten door te geven…ik leg dan altijd uit dat het de goodwill is van de keuken om daar iets mee te doen. Vaak zijn gasten daar verbaasd over. Wanneer je echt iets niet kan of mag eten moet je dat van tevoren doorgeven en dan extra betalen zodat het hotel met jouw dieet kan rekening houden. Dat heet een essentie. Wanneer je hier niet voor wilt betalen dan heet het een preferentie en kan het hotel hier rekening mee houden, maar is dat niet verplicht. Echter wanneer je het pas doorgeeft aan mij net voor het eten, ja, dan wordt het wel lastig.Zelfs na het eten komt iemand mij nog zegggen dat ze geen pasta en geen brood eet. Haar ook weer uitgelegd hoe het werkt en dat het de goodwill is van het hotel om hier rekening mee te houden. Na het eten nog even een welkomstpraatje gehouden en het programma doorgesproken en het geld voor de pot opgehaald.Dan nog een afzakkertje in de bar met een paar gasten en het bed opgezocht.