Dag 9

Zo, weer een vertrekdagje vandaag.

Om half negen word ik verwacht beneden in de ontbijtruimte, het is een prachtige kelder, waarvan het eerste gedeelte uit de 18e eeuw stamt en het tweede gedeelte uit de 17e eeuw. Stappen terug in de tijd….

De ober van vanmorgen bij het ontbijt is vriendelijk en heeft binnen 5 minuten mijn heerlijke ontbijt klaar. Het is nog rustig hier beneden, slechts 1 echtpaar dat hier ook zit.

Na het eten weer alle trappen op naar mijn kamer en zien dat ik de bagage weer in mijn rugzak krijg. Ik heb in Lviv nogal wat boeken gekocht over de stad en de omgeving en ik heb mezelf een hele mooie(vind ik zelf tenminste) handgemaakte vilten jas cadeau gedaan. Dat moet dus allemaal extra erin. Het lukt na enig creatief proppen.

Vanmorgen hebben mijn darmen er geen zin in en voor de taxi er is heb ik de wc verschillende malen al moeten bezoeken. Maar even aan de imodeum voor de verandering, zeker met een reisdag voor de boeg.

Beneden uitgecheckt en de taxichauffeur staat om 10 uur bij de receptie. Ik noem nog even de prijs en dat is ok. Voor €3 sta ik in 20 minuten op het station. Mijn trein naar Kiev staat al aangegeven met het perronnummer, dus simpeler kan het niet.

Ik besluit dat een bezoek aan het toilet nog even een noodzaak is en sluit me aan bij de rij. Toch nog maar even wat extra imodeum innemen, ik vertrouw het echt niet.

Even later loop ik de trap op naar het perron. Een oudere vrouw( ben ik ook onderhand…HAHA) probeert een zware koffer de trap op te trekken. Ik tik haar op de arm en help haar even mee. Een dikke glimlach is het bedankje en mijn dag is weer goed!

Het perron stroomt vol met mensen, de trein is echt populair zie ik telkens. Volle treinen, die ook op tijd rijden. Ik zit in wagon 1 op stoel 45. Ervan uitgaande dat wagon 1 achter de locomotief is sta ik op de goede plek. Dus niet….wagon 1 blijkt de laatste wagon te zijn. Aangezien de eerste achter de locomotief 40 is, snap je dat ik nog even moet doorlopen….

Ik zit in de coupé met nog vijf andere mensen en er wordt eigenlijk niets tegen elkaar gezegd, men slaapt onderweg of speelt met zijn telefoon. 

We rijden op tijd Kiev binnen en ik heb met André afgesproken. We nemen een taxi naar het erk van Valentyna. Het regent als een gek inmiddels. We halen haar op en lopen naar het huis van hun waar vrienden wonen om wat te eten en te drinken daar.

Het zijn Rob en Leija. Hij is Nederlander en getrouwd met Leija, zij is een Krimtartaarse. Ze woonden op de Krim, maar moesten vluchten toen de Russen het overnamen. 

We kletsen gezellig met elkaar en de uren vliegen voorbij. De laatste bus is inmiddels vertrokken dus we nemen wederom een taxi.

In het appartement van Valentyna en André kletsen we nog even en daarna lekker slapen.