Dag 7

Na het ontbijt brengt Andrey mij weer naar het station. Op het perron komt de douane naar mij toe om de migration card weer op te halen. Duurt 1 minuut en klaar.

De trein is keurig op tijd en voor ik instap moet ik mijn paspoort en ticket laten zien. Ik zit nu in een coupé met allemaal houten banken, straks een houten kont dus!

Na drie kwartier stopt de trein weer bij de grens en komt er het hele protocol van de Oekraïnse douane. Weer met militairen, hond en beambtes. Alles is prima en na een klein half uur vertrekt de trein weer.

Mijn ervaringen na een bezoek aan Transnistrië:

Een land waar ongetwijfeld in politiek op zicht van alles aan de hand is, waar corruptie misschien wel hoogtij viert en de mafia actief is, maar…..

Als bezoeker is het meer dan uitstekend toeven hier. Om het land binnen te komen is er geen enkel probleem, evenals het land verlaten geen enkel punt is.

De formaliteiten bestaan slechts uit het invullen van een migrationcard, heel simpel dus. 

Wel een toer boeken van tevoren, bij Transnistrië tours. Zij zijn op dit moment de enige die tours organiseren en doen dit uitstekend. Ze wachten je op bij het station, lopen met je mee om eventueel te assisteren bij het invullen. Andrey spreekt vloeiend Duits, Engels en Zweeds.

Hij heeft een grote, mooie auto waarin het prima zitten is. Zijn kennis van de geschiedenis en allerlei wetenswaardigheden is uitstekend.

Daarnaast is hij een goede gastheer en is er echt voor zijn gasten.

Hij biedt zeer diverse tours aan die een goede inkijk geven in zijn land. De prijzen hiervan zijn in balans met wat hij biedt. Desgewenst kan hij maatwerk leveren.

Hij assisteert met alles wat nodig is tijdens je verblijf.

De kosten voor levensonderhoud liggen laag, dat betekent dat het voor mij een zeer goedkoop verblijf was. Om een voorbeeld te geven, ik nam Andrey p, vrouw en dochter mee uit eten. We aten een voorgerecht, hoofdgerecht en wijn, bier twee keer. Ik was €25 kwijt.

Het eten is zeer gevarieerd en erg lekker en vers. De Russisch/ Oekraïense keuken is erg lekker.

Transnistrië zelf biedt een zeer schone indruk, ik heb nergens iets van vuil zien liggen op straat in de stad of op het platteland. De wegen zijn beter dan in de Oekraïne om te rijden. Het land geeft een weidse aanblik en ook de straten in de stad zijn enorm ruim aangelegd.

Het was voor mij echt een heel positieve kennismaking en ik ga dan ook beslist weer terug hier om nog meer van het land te zien.

Keurig op tijd rijdt de trein om 12.25 uur het station van Odessa binnen.

Ik had even met Odessa-Jan geappt of hij eventueel nog zin had om even bij te kletsen aan een strand in de buurt. Mijn bus naar Kiev vertrekt pas om 16.00 uur en ik heb geen zin om 3,5 uur op een station te zitten met 35 graden.

Jan appte terug dat dit prima was en hij stond mij netjes op te wachten op het station. Een taxi genomen naar Lanzaroes, het strand dat vlakbij ligt en binnen 20 minuten lig ik al in de Zwarte Zee te spartelen. Heerlijk gewoon om even lekker te zwemmen. Jan past op de spullen en we lunchen even eenvoudig met een kaasplankje met brood.

Veel te snel gaat de tijd voorbij en is het drie uur, tijd om weer naar het station te gaan.

Na enig zoeken is de bus gevonden. Ditmaal een model sprinter, en ook weer vol met mensen. Ik kies voor een plek naast de bestuurder en er komt nog een vrouw naast mij zitten. Gordels kennen ze niet in deze bus, dus maar hopen dat er niets gebeurt.

We zijn al snel Odessa uit en ik denk nog, dit gaat lekker. Even later staan we muurvast in een file en ik zie op Google Maps dat we zeker een uur vertraging hebben. Dat is balen!

Echter niet voor onze creatieve chauffeur, hij ziet de berm als een uitdaging en werkelijk alsof het alle dagen zo gaat (en misschien ook wel) denderen we met een behoorlijke snelheid dwars door de berm. We zijn beslist niet de enigen.

Na verloop van tijd moeten we ons toch weer voegen in de rij en met het grootste gemak duwt hij zijn bus er weer tussen.

In plaats van uiteindelijk een uur hebben we er een half uur langer over gedaan. het is ongelooflijk druk op de weg: het is weekend en er is nog vakantie, twee belangrijke componenten in dit geheel.

Even verderop staat een nieuwe file….Google maps vertelt mij nu dat er een ongeluk is gebeurt. Er is geen berm ontsnapping hier, maar gelukkig kun je nog wel heel vaak wisselen tussen midden baan, naar linkerbaan en naar de rechterbaan, dat houdt de meters erin.

Tja en als dat gewissel zo blijft gaan is er altijd een kansje dat je iets en in dit geval een naderende  auto over het hoofd ziet…..en ja hoor een tik met flink schurend geluid bij mij aan de rechtervoorkant. De chauffeur springt uit de bus, kijkt naar de schade, stapt weer in en roept wat naar iedereen in de bus. Er is zover ik kan beoordelen, geen commentaar en kunnen we ook nog verder rijden.

Voorbij het ongeval, waar een tankauto creatief op de weg ligt en een personenauto ernaast gevouwen, maar ik gelukkig geen mensen zie liggen, maken we een stop bij een inham.

De chauffeur gaat zich bezighouden met zijn schade. De bumper hangt wat los en een stuk daaronder ook. Langs de weg zoekt hij naar een stukje touw, zie ik later. De mensen uit de bus zijn uitgestapt, roken, bellen en eten wat. Niemand toont ook maar de geringste interesse in de reparatie. Dit bevestigt mijn vermoeden dat het wel vaker gebeurt.

Na een half uurtje is de provisorische reparatie klaar. Ik heb ondertussen nog even tussen de maiskolven gekeken…

We kunnen weer flink doorrijden, echter de chauffeur gaat een dvd aanzetten. Geen probleem, echter op het scherm verschijnen allerlei gekleurde blokjes die je kunt aantikken. Daar gaat hij dan ook driftig mee aan de slag. Eén oog op de weg en de ander op het scherm. Tja, daar kun je beter niet naar kijken, ik denk dan bij mezelf, had dit op de parking even gedaan. Af en toe maken we dan ook een slingertje, maar werkelijk niemand in de bus reageert hier op. Schijnbaar dus ook gewoon.

Hèhè, gelukt en op het scherm verschijnt een film, wat later een soort populaire serie blijkt te zijn. Althans dat vermoed ik, aangezien ik drie uur lang meegeniet van een serie die ik niet versta of begrijp, waarvan het geluid keihard aan staat en de mensen in de bus de grootste lol hebben om zaken die gezegd worden in de serie.

Uiteindelijk na nog twee files en een wegconstructie, waarbij de chauffeur er gewoon voor kiest om op de weg onder constructie te rijden net zoals veel anderen, en ik maar denk straks rijdt hij een diep gat in…komen we 1,5 uur te laat aan op het busstation in Kiev met er tegenover het treinstation.

Voor mij prima, mijn trein gaat pas om 01.12 uur vannacht, dus ik heb nog twee uur te gaan.

Eerst maar eens even uitzoeken waar alles is. Gelukkig is alles in twee talen op de borden en wordt alles ook in het Engels omgeroepen.

Het verhaal gaat verder op dag 8.